Pinksteren : een andere geest laten waaien

Onderstaande verbeelding van Pinksteren is gemaakt door de Chinese kunstenaar He Qi (1951). De geest van God is verbeeld door een duif die al brandend neerdaalt op de gelovigen. Voorts worden zichtbaar Chinese en Europese cultuurelementen samengebracht. He Qi (spreek uit: hoe tsjie) studeerde beeldende kunst aan de universiteit van Nanjing. Voor zijn eindopdracht moest hij een studie maken van de muurschilderingen van het boeddhisme in Tibet. ‘In de glimlach van de Boeddha herkende ik die van de Madonna. Dat kon geen toeval zijn. Ik raakte helemaal in de ban van de religieuze kunst’, herinnert He Qi zich. “Als christelijk kunstenaar voel ik me door het scheppingsverhaal aangesproken. Daar verschijnt een God die roept: En het wordt licht! Vanaf dat ogenblik leeft de mens in de rijkdom van de kleur. Daarom ging ik bewust met kleuren werken.”

Volwassen worden

Tien dagen na Hemelvaart is het Pinksteren. Met Hemelvaart overheerst het gevoel verweesd achtergebleven te zijn, dat Jezus er niet meer is en wij alleen het nakijken hebben… Met Pinksteren is het navelstaren voorbij, dan worden we volwassen mensen die onze verantwoordelijkheid voor de wereld en voor de boodschap van het christendom op ons nemen. Daarbij weten we ons gesteund door de geest van Jezus’ leven, die ook Gods geest is. Twee woorden horen daarbij : inspiratie van het Latijnse spiritus dat geest betekent en enthousiasme. Dat woord komt uit het Grieks. ‘En theos,’ ‘in God’ zijn. God in jou. En dan zijn er de beelden die bij Pinksteren horen: vuur, wind, water, de duif.

Vuur. Johannes de Doper zegt tegen zijn toehoorders dat zij gedoopt zullen worden met de Heilige Geest en met vuur. Op de Pinksterdag hebben de discipelen vuurtongen op hun hoofden, dat wordt gezien als het ontvangen van de Heilige Geest. Het heilige vuur. Wie hoopt niet het heilige vuur te krijgen in zijn leven?

De wind. De komst van de Heilige Geest gepaard met iets dat voelt als het opsteken van een wind. “Plotseling klonk er uit de hemel een geluid als van een hevige windvlaag, dat het huis waar ze zich bevonden geheel vulde.” Een frisse wind, een wind die je bijna omver blaast, die je in beweging brengt. Ook Jezus zelf maakt een vergelijking tussen de Heilige Geest en de wind.

Water. de Heilige Geest, die Hij rijkelijk over ons heeft uitgestort door Jezus Christus, onze Heiland. Uitgestort als water, als levend water. Water dat leven geeft.

Een duif. De duif wordt overal gezien als het symbool voor de Heilige Geest. Het evangelie vertelt dat toen Jezus zelf gedoopt werd door Johannes, in de Jordaan, de hemel open ging en dat de Heilige Geest neerdaalde in de gedaante van een duif. Een duif staat voor vrede, maar ook voor beweging, voor fladderen, voor vliegen.

Helende woorden spreken

Laten we ook niet min denken over onze eigen mogelijkheden om een andere geest te laten heersen. Bijvoorbeeld in hoe wij met onze kinderen en met de buren over vluchtelingen spreken. In onze eerlijke pogingen om mensen bij elkaar te brengen en bij elkaar te houden. Door op een positieve manier te spreken. Door helende woorden te spreken. Laat die geest komen. Met Huub Oosterhuis kan je dan bidden: “Hierheen, Adem, steek mij aan. Jij bent mijn vriend, mijn schaduw. Overstroom de afgrond van mijn hart, jou zo vertrouwd. Verflenst mijn bloem – geef water, zalf mijn wonden. Niets ben ik zonder jou.”