Silence – de film die je leven weleens op z’n kop zou kunnen zetten

Soms ga je naar een film om vermaakt te worden, om even weg te zijn uit je dagelijkse bestaan. Om je even te identificeren met de held, die na vele tegenslagen overwint of weg te dromen in de romantiek van kostuumfilms. Maar wat nu als je weet dat de regisseur er ruim tien jaar over deed om de film te maken? En dat het zo lang duurde omdat de film voor hem een pelgrimage was, een dynamisch proces van geloof, twijfel en dan weer omhelzing van dat geloof? Dat de film hem geholpen heeft om zaken in zijn eigen leven op een rijtje te zetten? Dat de ene hoofdrolspeler zegt dat de film gaat “over alle wezenlijke dingen in het leven”: vertrouwen en verraad, geloof en twijfel, en de vraag: wie ben ik? Dat de andere hoofdrolspeler zegt dat de film een poging is iets van het leven te begrijpen?

Dat het op de set, ook buiten de opnamen, volstrekt stil was? Dat de auteur van het verfilmde boek het schrijven ervan zag als een zoektocht naar wat geloven nog kan zijn als God zwijgt? Dan word je toch wel heel erg nieuwsgierig naar de film en wat die voor jouw eigen leven kan betekenen? Vanaf 9 februari in de bioscoop: Silence van Martin Scorsese, met Liam Neeson en Adam Driver, naar de gelijknamige roman van Shūsaku Endō. Studiedag over – met vertoning van – de film op 10 februari in Utrecht.