9 maart 2018

Leven heeft zijn eigen ritme, maar de dood ook #veertigdagentijd

Geschreven door IJda Blüm
Inspiratie Foto: youtube.com Leven heeft zijn eigen ritme, maar de dood ook  #veertigdagentijd

Een bloedmooie zonsopgang, hollende hazen over witgevroren weiden, een vaarwelroffel van de specht, klaar voor de start! De weg voert dwars door winters weer en wind naar de graven van een inmiddels behoorlijk aantal gelieven. Tijd om de dennentakjes en hulstblaadjes te vervangen door stevige houten bakjes met tête-à-têtenarcisjes weggedoken in knop. Hoe symbolisch kan je het hebben, maar dit is nog maar de eerste etappe.

De volgende bestemming is het remonstrants debat over ‘voltooid leven’ in de Regentenzaal van het Bartholomeusgasthuis in Utrecht. Een thema dat volop in de fase ‘werk in uitvoering’ verkeert en daar wat mij betreft tot in lengte van dagen kan, nee moet geparkeerd blijven. Op de terugrit door het pikkedonker doorspekt met duizenden heldere sterren houden een paar aangedragen dilemma’s me wakker (bronvermeldingen op het landelijk bureau ter inzage):

  • Hoezo autonomie? Wij zijn niet van onszelf, wij zijn van elkaar…
  • Het levenseinde van de autonome mens: positie kiezen in het spectrum tussen de dood versnellen of de dood vertragen; is er nog ruimte voor geduld?
  • Waar ligt het zwaartepunt: bij de inspanning tot het laatst toe om alles in de hand te hebben en goed te doen, of bij een vertrouwen dat als het moment daar is, het leven uit handen te kunnen geven?

 

The Red Turtle

Een paar dagen later komt er nog een pleisterplaats bij op de reis: in het filmhuis in Leeuwarden, 80 minuten animatiefilm van Michael Dudok de Wit. Mensen ga dat zien, dan hebben we het er nog wel over. Waarover?  Met kijkertjes onder de tien jaar over het prachtige en spannende sprookje. Voor hen geen gewroet naar diepere lagen, dat bederft het.

Andere reisgenoten zien een worsteling die niet te winnen valt tussen een man die zijn lot wil ontlopen en de rode schildpad. De nederlaag van de man, de dood en ‘opstanding’(?) van de rode schildpad. Zulke sprookjes zijn van alle tijden: denk aan de ezelin van Bileam, denk aan de tuinman en de dood. Maar deze film gaat ook nog over aanvaarden, over leven dat doorgaat, om nog maar te zwijgen over alle kleine oppeppers en pretjes die je tijdens zo’n levensreis op de been houden…

 

Geloofsbelijdenis

Toen, bij thuiskomst, toch nog eens even de geloofsbelijdenis erbij gepakt:

  • Over onszelf: wij beseffen en aanvaarden dat ons bestaan niet voltooid wordt door wie wij zijn en wat wij hebben,
  • Over Jezus: Hij had de mensen lief en werd gekruisigd maar leeft, zijn eigen dood en die van ons voorbij.
  • En over: een goddelijk geduld dat tijd schenkt om te leven en te sterven en om op te staan,

En toen moest de veertigdagentijd nog beginnen!

Over IJda Blüm

IJda Blüm

Ijda Blum is lid van de remonstrantse gemeente Leeuwarden

Gerelateerd